Rondjes blijven draaien

Met 33 weken zwangerschap voelde de verloskundige dat onze kleine man in stuit lag. Nog niks aan de hand gaf ze aan, veel babies draaien vanzelf nog. Met 35 weken gaan we een liggingsecho maken. Met 35 weken bleek dat onze kleine man nog steeds in stuit lag, dus maakten we een afspraak voor een draaipoging. Met 36 weken kwamen we hier, maakten ze een echo en.. Hij lag goed. We mochten weer naar huis en afwachten. We waren nog maar net thuis of mijn gevoel zei dat hij weer terug gedraaid was. Bij de uitwendige controle gaf de verloskundige echter aan dat hij nog steeds goed lag. Ook met 38 weken gaf men bij de uitwendige controle aan dat hij goed lag. Mijn man en ik spraken toen af dat we wel om een echo zouden vragen in het ziekenhuis als de bevalling gestart was zodat we hier echt helemaal zeker van waren.

Toen we even later voor een extra controle in het ziekenhuis waren, twijfelde de klinisch verloskundige toch ook aan de ligging en maakte ze een echo. Meneer was weer gedraaid en lag in stuit. Weer een afspraak om het draaien te bespreken dus. Hier had ik echter niet zo’n vertrouwen in. Als hij nu nog zelf kan draaien, heeft het volgens mij niet veel zin om een uitwendige versie te doen. Daarom hebben we afgesproken om het aan te kijken.

En voilà. Met 39 weken lag hij weer goed. We bleven onder controle van het ziekenhuis, maar alle lichten stonden op groen. De tijd verstreek en hij maakte nog geen aanstalten om naar buiten te komen. Bij iedere controle werd er een echo gemaakt om de ligging te bepalen. Bij 41.2 weken maakte ze weer een echo, en nu lag hij dwars. De tijd begon nu toch wel een beetje te dringen omdat wij niet tot 42 weken wilde wachten dus werden de opties besproken.

We konden kiezen voor een ‘natuurlijke’ bevalling. Er was echter in mijn lichaam nog helemaal niks gaande, dus zouden ze hierbij moeten helpen. Dit hield in dat ik weeën opwekkers zou krijgen. Zodra er een beetje ontsluiting was zouden ze proberen om de baby te draaien en dan de vliezen breken zodat hij zou indalen en dan hopelijk niet meer terug kon draaien. Dit hele proces zou +- 3 dagen in beslag nemen met een slagingspercentage van 50%. Ik had tijdens dit proces zelf de keuze om te stoppen en over te gaan op een keizersnede.

Dat was dus optie 2. Een geplande keizersnede. Omdat er voor ons gevoel niet veel meer natuurlijk zou zijn aan de vaginale bevalling en het slagingspercentage laag was hebben wij besloten om hiervoor te gaan. De afspraak werd gemaakt voor anderhalve dag later.

Spannend! We wisten nu wanneer onze kleine man geboren zou worden. Ik was niet heel zenuwachtig, maar toch heb ik de nacht ervoor amper een oog dicht gedaan. Om 07.00 moesten we ons melden in het ziekenhuis. We werden naar onze kamer gebracht en alles ging gelijk van start. Omkleden, infuus prikken, katheter aanbrengen en rond 08.30 werden we opgehaald om naar de operatie afdeling te gaan. Het zou een gentle c-section worden. Mijn man was er bijna het hele proces bij (alleen niet bij het zetten van de ruggenprik) en als alles goed was met de baby zou hij gelijk bij mij komen.

De sfeer was heel ontspannen. Het enige wat ik spannend vond was het zetten van de ruggenprik. Ik werd hierin goed begeleid. Iedereen was heel aardig en het viel reuze mee. Ik vond het plaatsen van het infuus pijnlijker. Ik werd neergelegd en mijn man kwam bij mijn hoofd zitten. Ze gingen van start. Mijn man praatte met mij en super snel gaven ze al aan dat het luik naar beneden zou gaan. Hij kwam eraan! Wow, zo snel al!

Ze tilden hem uit de buik en legden hem bij mij. Wat is hij mooi! Hij keek gelijk om zich heen. En wat een verbazing en verrassing! Hij is echt enorm. Het operatie personeel begon gelijk met schatten wat zijn gewicht wel niet zou zijn. 5020gram! Dat hadden we niet verwacht. De schatting was dat hij klein tot gemiddeld zou zijn. Dit verklaarde ook direct waarom hij maar rondjes bleef draaien in mijn buik. Hij was zo groot dat hij niet kon indalen, daarom bleef hij maar op zoek naar de natuurlijke positie.

We zijn blij dat we voor de geplande keizersnede zijn gegaan want via de natuurlijke weg had het waarschijnlijk niet gelukt.

Dit artikel is ingestuurd door Madelon.

Wil jij net zoals Madelon ook jouw bevallingsverhaal (anoniem) delen? Stuur dan jouw bevallingsverhaal naar bevallingsverhalen@nutricia.com