Het is Zaterdagnacht 26 november als ik om 03.50 wakker word van een flinke kramp in m’n onderbuik. Ik verschiet ervan en vraag me af of dit iets betekent… Redelijk snel volgen de krampen elkaar om de zoveel minuten op, dit kan niet missen, mijn bevalling is begonnen!

Als de wekker om 08.30 gaat komen de weeën om de 6 minuten. Peter wordt wakker en ik vertel hem dat het begonnen is. Hij wordt meteen enthousiast en springt uit bed. Om 09.00 sta ik onder de douche en hoor ik Peter beneden stofzuigen.

Als ik rond 09.45 ook beneden ben, ruim ik wat op en wil ik gaan strijken ter afleiding. Peter gaat boodschappen doen. Na 3 kledingstukken gestreken te hebben lukt het niet meer en trek ik de stekker uit de strijkbout, om me te kunnen concentreren. De weeën zijn erg heftig en komen wisselend om de 5, 4 en 3 minuten.

Ik vang de weeën staand in de woonkamer op. Het lukt goed om me te focussen op mijn lichaam en mijn ademhaling. Ik ben volledig in mezelf gekeerd en van mijn omgeving krijg ik weinig mee.

Als Peter om 12.15 thuiskomt, zit ik op mijn knieën boven een plas overgeef. De weeën komen al een tijd om de 2 minuten. Peter belt daarom mijn vaste verloskundige Fleur. Ze komt meteen en voelt naar m’n ontsluiting. In mijn bevalplan heb ik opgenomen dat ze dit niet aan mij hoeft te vertellen omdat ik bang ben teleurgesteld te worden over het antwoord.Omdat ze aangeeft over 2 uur terug te komen concludeer ik dat ik al aardig op weg ben.

Omdat ik weer moet overgeven vanwege de hevigheid van de weeën belt Peter, Fleur om 13:52 nogmaals. Ze komt direct en wil naar de slaapkamer, waar ze m’n ontsluiting weer voelt. Ze stelt voor mijn vliezen te breken omdat ze voorziet dat dit het laatste stukje in werking gaat zetten. Dit doet ze om 14.20.

Mijn persweeën beginnen om 15.10. Ik moet even wennen aan de omschakeling van wegpuffen naar lucht inhouden en drukken. Deze scherpe pijn is nog een graatje erger dan ontsluitingsweeën!

De eerste paar persweeën breng ik voorover geleund op de bedrand door. Omdat ik denk dat ik moet poepen, wil ik naar het toilet. Fleur lacht en antwoord: nee Sanne je moet niet naar het toilet, je kindje komt eraan!

Fleur maakt de kruiken klaar en belt de kraamhulp die om 15.30 binnenkomt. Na enkele persweeën op het toilet opgevangen te hebben gaan we naar de baarkruk want dat wil ik graag. Na een aantal persweeën zegt Fleur dat ze zijn haartjes ziet en kort daarna zijn hoofdje. Ze geeft aan dat zijn hartslag wat laag is en ze wil dat ik op m’n zij op bed kom liggen. Dit vind ik niks en vraag of ik nog één keer mag persen, dit mag en bij deze perswee wordt Silven geboren. Het is 15:50.

Silven wordt voor me gehouden maar doordat ik nog volledig in trance ben, doe ik niks en kijk ik hem alleen maar aan. Hij is perfect en ik ben op slag verliefd. Dan pak ik hem aan. Welkom lieve zoon, ik hou nu al van je en zal dat altijd blijven doen!

Dan krijgt Peter hem in zijn handen en ik ga op bed liggen. Fleur zet een spuit in m’n bovenbeen en de placenta komt er direct uit, daarna zet ze 2 hechtingen.

Peter komt bij mij op bed liggen en legt Silven op mijn borst. Het harde werken zit erop en het genieten kan beginnen!

Dit artikel is ingestuurd door Sanne.

Wil jij net zoals Sanne ook jouw bevallingsverhaal (anoniem) delen? Stuur dan jouw bevallingsverhaal naar bevallingsverhalen@nutricia.com