Over Lisanne

Ik ben Lisanne, mama van drie kindjes. Drie kindjes in vijf jaar tijd. Dat is inderdaad erg pittig. Ik ben gaan bloggen om mijn ervaring over het moederschap, opvoeden en alles wat hier bij komt kijken te delen met andere mama’s (to be), omdat ik vind dat er te veel perfecte plaatjes en (te) perfecte moeders te zien zijn. Ik wil hier graag afstand van nemen, taboes doorbreken en laten zien dat perfectie niet bestaat en dat je hier vooral niet naar moet streven. We doen allemaal maar wat, maar laten we elkaar juist helpen.

Mijn tweede bevalling

Zoals ik al zei ben ik drie keer bevallen, drie keer heel erg anders. Mijn eerste en mijn derde bevallingsverhalen staan al beschreven op mijn website. Daarom kies ik ervoor om mijn tweede bevalling te beschrijven.

Mijn eerste bevalling is mij heel erg overkomen. Vier weken te vroeg, erg plotseling en thuis in mijn eigen bed. Ik had altijd een afkeer tegen thuis bevallen. Wat een puinhoop leek me dat, en als er dan complicaties waren moest je alsnog halsoverkop naar het ziekenhuis. Ik was er ook van overtuigd dat ik in het ziekenhuis zou gaan bevallen.

Doordat mijn eerste bevalling mij zo is overkomen en spontaan thuis gebeurde (er was geen tijd om naar het ziekenhuis te gaan) kon ik niet anders dan thuis bevallen. Dat heeft mijn mening over thuis bevallen veranderd. Bij deze tweede bevalling wilde ik perse thuis bevallen.

Spannend vanaf 36 weken

Door de ervaring van de eerste bevalling vond ik het heel erg spannend vanaf 35 a 36 weken. Wat als ik weer zomaar zou bevallen, veel te vroeg? Wat als ik het weer niet zou herkennen en weer onderweg zou zijn?

Ik besloot wat meer thuis te blijven, met een peuter van 1,5 jaar al in huis had ik gelukkig ook weinig keus. Vanaf een week of 38, mocht het van mij wel komen. Maar inmiddels heb ik geleerd: zwanger worden en bevallen kun je beide niet plannen. Met 41 weken werd er gesproken over een gynaecoloog en inleiden.

Een angst van mij was inleiden, maar achteraf (mijn derde bevalling) was inleiden ook niet zo erg... Bij mijn tweede zwangerschap was er nog wel de angst voor inleiden (iets tegen de natuur in doen, leek mij niet prettig) en daarom besloten wij ons te gaan verdiepen in het strippen.

"We gingen die avond naar bed met het idee dat er een baby ging komen die nacht."

Wat is strippen?

Je kunt gestript worden als je minimale ontsluiting hebt, de baarmoedermond is dan al aan het verweken (wordt zachter) en er is een kleine opening, ongeveer 1 centimeter. Net genoeg voor de verloskundige om met haar vinger een aantal rondjes rond de verweekte baarmoedermond te draaien. Door het draaien komen er hormonen vrij (prostaglandine) die de weeën op kunnen wekken. Hierdoor kan de bevalling mogelijk gaan starten (doordat de hormonen toenemen).

Dit is allemaal redelijk natuurlijk en je lichaam moet dan alsnog zelf de hormonen gaan aanmaken waardoor de weeën komen en doorzetten. Ik had hier wel interesse in. Dus maandagavond tegen 18:00 uur was de verloskundige bij mij thuis om mij te strippen. Inmiddels was ik 41 weken en 1 dag zwanger. De afspraak bij de gynaecoloog stond ook al gepland. Vanaf 18:00, nadat ik gestript was, kreeg ik een weeïg gevoel in mijn onderbuik en de hele avond (we hebben op de bank gelegen, series kijken) had ik lichte weeën die kwamen en weer gingen (anders waren het ook geen weeën 😉).

We gingen die avond naar bed met het idee dat er een baby ging komen die nacht. De weeën werden iets regelmatiger en we besloten een app te downloaden waarmee je de weeën kunt registreren en kunt bijhouden. Net toen de download klaar was, vielen we in slaap en heb ik geen enkele wee kunnen tellen.

De volgende ochtend werden we wakker van de wekker van mijn man, die moest naar zijn werk. Beide lichtelijk verbaasd dat er geen baby was en dat we blijkbaar zo goed hadden geslapen stond hij maar op en maakte zich klaar voor vertrek.

Vijf minuten voordat hij weg wilde gaan, begonnen de weeën weer opnieuw, net als de avond ervoor. Maar nu meteen met regelmaat, iedere 5 minuten kwam er een wee. Mijn man belde zijn werk af en bleef thuis. Mijn moeder werd gebeld, om op onze peuter te passen in ons huis, op deze manier had mijn man zijn volledige aandacht voor mij.

Om 8:00 uur heb ik de verloskundige gebeld om aan te geven dat ik dacht dat het ging beginnen. Ze stelde me gerust dat het vast niet zo snel zou gaan als bij de eerste bevalling, dat ik rustig aan moest doen en haar kon bellen wanneer de heftigheid van de weeën toe zou nemen.

"Ik ben op de bank gaan liggen en ter afleiding van de weeën ben ik series gaan kijken. Ik weet het nog precies, ik heb een seizoen van Smeris uitgekeken."

Pak je rust!

Doordat mijn moeder er was om op mijn zoontje te passen, had ik daar geen omkijken naar. Ik ben op de bank gaan liggen en ter afleiding van de weeën ben ik series gaan kijken. Ik weet het nog precies, ik heb een seizoen van Smeris uitgekeken. Afleiding zoeken en iets gaan doen helpt. Ik ben rond 12:00 uur in bad gegaan. Ik wilde niet mee lunchen, daar had ik helemaal geen zin in.

Toen ik in bad zat, raakte ik even in paniek. De weeën werden heftiger en ik wist even niet hoe ik het moest zoeken. Toen dacht ik weer aan de pufcursus, de paniekfase, dit gebeurt als je tussen de 5 en de 7 centimeter ontsluiting hebt. Ik wilde meteen uit bad (omdat mijn vorige bevalling zo snel ging, wilde ik niet in bad blijven, een bad bevalling leek mij niets).

Mijn man kwam kijken omdat hij dus om 12:20 hoorde dat ik het badwater weg liet lopen (normaal lig ik een uur in bad). Voor hem een teken dat het begon. Hij belde de verloskundige, die kwam meteen (door de ervaring van de eerste bevalling) en constateerde 6 centimeter ontsluiting. Dit klopte met de theorie van de pufcursus.

Hoewel een pufcursus altijd wat zweverig klinkt heb je hier dus wel degelijk iets aan, er blijven altijd kleine dingen hangen die je kunt gebruiken, zo had ik iets aan dit moment in bad. Hierdoor kon ik relativeren en rustig blijven.

De verloskundige was er tegen 12:45 en om 14:00 is mijn dochter geboren. Een vlotte bevalling, zonder complicaties, lekker thuis in eigen bed. Na de bevalling kun je lekker onder je eigen vertrouwde douche en zodra je uit de douche komt heeft de kraamhulp je bed alweer verschoond en echt waar het is geen vieze bende, ze weten precies welke onderlegger uit je kraampakket ze moeten gebruiken en kunnen op deze manier zorgen dat je na een opfris beurt onder de douche niets terug ziet van de bevalling.

Conclusie

Een thuisbevalling kan veel meer ontspannen zijn in je eigen vertrouwde omgeving. Het wordt geen vieze bende. Ontspanning tijdens de bevalling en afleiding helpen je door de weeën heen. Blijf vooral rustig en zorg dat je geen verantwoordelijkheid hebt voor andere kinderen en/of huisdieren zo’n dag.

Bel tijdig de verloskundige om te overleggen en je gerust te stellen. Download een app waarmee je de weeën kunt meten. Een pufcursus kan erg nuttig zijn. Bedenk: er is er nog nooit een baby blijven zitten en de meeste mensen kiezen voor een tweede kindje of zoals ik zelfs voor een derde.. 😉 Succes en geloof in jezelf!

Dit artikel is ingestuurd door mamablogger Lisanne.

Wil jij net zoals Lisanne ook jouw bevallingsverhaal (anoniem) delen? Stuur dan jouw bevallingsverhaal naar bevallingsverhalen@nutricia.com